Er is eigenlijk al veel te veel over gezegd en geschreven. Mijn hersenen zijn weer overdadig gevoed met nutteloze feiten over vulkanen, aswolken, asdeeltjes, vliegtuigmotoren, IJsland, zonsopgangen en -ondergangen, vliegroutes en samenzweringstheorieen die voorgaande trefwoorden combineren. Maar als ervaringsdeskundige kan ik het niet laten om ook mijn verhaal wereldkundig te maken.
Half drie, donderdagmiddag. Nieuws. Schiphol wellicht dicht? Fuck. Onze vlucht naar Londen: 20.10 vanaf Rotterdam. Zal dat dan ook niet..? Nee, telefonisch contact met de luchthaven leert dat ook dat niet zal. Fuck. Geen Londen. In potentie een briljant weekend: heerlijk weer, goede feesten, goede slaapplek. Maar IJsland weet zich nog minder populair te maken met hun eigen versie van Mount Doom.
Wat dan? Als de natuur je niet ver weg laat gaan, moet je het dichterbij zoeken, zo dachten wij. En omdat dat oud-Hollands klinkt, gingen we ook oud-Hollands. Een poldertour! Heerlijk vis gegeten bij Vis in Hoorn. Een verlaten kaasmarkt in Edam. Jan Smit en veel Japanners in Volendam. EUR 5,20 om Marken binnen te mogen (inclusief parkeren, dat wel). Wit pils in de zon op een terras in Haarlem. Ik was er nog nooit geweest. En ik zal er ook wel weer een tijd niet komen. Want zoals je in Zuidoost-Azie wel eens tempelmoe kan worden, kan je in Nederland poldermoe worden. Desanlniettemin: een waardig plan B voor een weekend Londen. Ik was toerist in Nederland. En het t-shirt kocht ik in Bataviastad.
Tulpen uit Hoorn, door mijn cameralens.
Eenzame kaasjongen in Edam, door mijn cameralens.
Volgzame schapen op een brug in Marken, door mijn cameralens.
Marken in April, door mijn cameralens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten